Of we misschien eens konden luisteren naar de op stapel staande EP en daar mogelijkerwijs ook iets wilden over schrijven? Dat was de superbeleefde vraag van zangeres en gitariste Alexandra Gadzina, een jonge zangeres uit het Leuvense, die zich omringd weet door een drietal muzikanten uit de Gentse regio. Alexandra speelde tot nu toe een fraai ogend palmares bijeen, sinds ze acht jaar geleden deelnam aan Junior Eurosong: zo was ze deelneemster aan het “We Will Rock EU”-project van de Europese Unie, meer bekend als “Youth in Action” in 2014 en, wat belangrijker is, ze won twee jaar geleden de “Kunstbende” in Gent &n de wedstrijd “Talent der Lage Landen”.

Onbekend, maar niet onbeslagen dus, deze jongedame, die, naar ik begrijp, ook zelf de nummers schrijft voor haar band. Daarvan staan er dus vier op de aankomende EP: drie in het Engels en eentje, “Binnenstebuiten” in de taal van Vondel. Die songs kun je situeren in het grensgebied tussen pop en rock: de ritmes en de arrangementen zitten duidelijk in de poprichting, terwijl de thema’s en de melodieën min of meer naar pop neigen. Waarmee ik wil zeggen dat het zeer zeker allemaal niet zwaar op de hand klinkt, maar wel dat je makkelijk gaat luisteren als Alexandra begint te zingen.

De sound van de band is behoorlijk gitaargericht en wat Tom Van Heule uit zijn instrument tovert, is behoorlijk veelgelaagd en intrigerend. De ritmetandem Elisa Tijssens (bas)/Ruben Vanwonterghem (drums) is er sober en efficiënt: nooit opdringerig, maar steevast ondersteunend, zodat de grote troef van de band, de stem van Alexandra, volop tot haar recht kan komen. Zo’n EP is natuurlijk erg kort om er veel diepgravende dingen over te schrijven, maar wat ik hoor in de titelsong en vooral in “Roof” klinkt erg veelbelovend: dit is een band, die iets te vertellen heeft, die niet bang is van emoties en die felheid met breekbaarheid weet af te wisselen. Natuurlijk valt er wel wat aan te merken op de EP, maar beloftevol klinkt ze zeker. Ik zou zeggen: ga eens bij een Dirk Blanchart te rade en huur ‘m als producer in. Niet dat ik Dirk persoonlijk ken, maar hij is, in het genre, wel absolute top en kan zeer zeker wat bijbrengen.

Laat dit vooral niet als negatief gelezen worden: het potentieel is er zeer zeker, maar er kan nog aan verbeterd worden: de stem is prima, het samenspel al evenzeer en de songs hebben body. Veel meer kun je onmogelijk verwachten van een debuterende groet en Noia Lluna zit vanaf nu zeker en vast in ons radarbereik: veel live spelen, lijkt de boodschap en daartoe kan deze fijne EP zeker bijdragen: programmatoren met ietwat oren aan hun hoofd, moeten deze band een kans geven!

(Dani Heyvaert)